Poezi nga Sibel Halimi

E kaluara është sëmundje kronike
shtrirë në botën e përgjumur
të shfaqet hija shpartalluese
që s`i lë dot emër

Në luftën e njeriut
e sotmja kurrë nuk është kanë
pushtuar zbrazëtirat e së kaluarës
zgërdhirë me të pajetuarën
kështjellë ndërtuan kanë

Ikja
është dorëzim për pushtime
t`reja anonime
që zhurmën pullaz kanë

Më gjykoni,
është punë e juaja
kam një tokë t`krijuar
me pamje gruaje
pagane
n‘gji mbajë natën
yjet e hënën gëlltitur i kam

Ne të gjithë e dimë
shtëpitë mbajnë shpirtrat
e të ikurve
po e hape derën
janë aty
më pas korridoret avullohen
në pasqyrë; një fytyrë lirie
Megjithatë, lëvizja është dritë / KultPlus.com