Shkruan: Shqiptar Oseku

(Më 9 prill 1999 ranë 187 dëshmorë 
për ta fshirë kufirin. 
Ndër të plagosurit është vëllai im.
Ky është rrëfimi i tij.)

edhe po desha ta harroj Kosharen 
nuk më lini ju

më kapni pa fjalë për fyti 
e ma bëni me gisht nga rrasat mbi krye

edhe po desha të tërhiqem nga Rrasa e Zogut 
nuk më lini ju

se më bjen hise t’i zdirgjem kokulur Kosovës 
t’i bie derë më derë

e të jap kudo kumtin e vdekjes suaj

si ju fikën shkëndijat e fundit në sy 
sa ftohtë sa trishtë ishte
kur e dhatë grahmën e mbramë

e unë nuk mundem more 
nuk mundem se qaj

ndaj nuk i lëshoj dot këto rrëpira

më mirë ta mbrojmë edhe sonte bashkë Rrasën e Zogut 
unë në këtë botë e ju në atë botë

le ta fusim prapë gishtin nëpër helmeta të shpuara 
e të tallemi se kujt i ra sonte bingo granata 
hije nga balta e gjaku në transhe te moçme
vëllezërit e mi motrat e mia

le të presim edhe sonte bashkë përforcime 
me tjerë të rinj të padërsirë që do të vriten nesër

mos ta lëshojmë frontin as sonte 
edhe këtë natë ta mbrojmë 
Rrasën e Vdekjes

unë e ju hijet e mia

se edhe kur dua ta braktis Kosharen 
nuk më lini ju

më kapni pa fjalë për krahu 
e ma bëni me gisht kah fushat e Kosovës