Rifat Kukaj

Mos ëndërro asnjë fushë pjellore të blertë
bjeshkët e larta krenare dimër e verë
mos dëshiro livadhe të buta e të gjera
mos u lektis për gjallëri maji, as në pranvera.

Mos u mahnit me ylberë e qiej të botës
rrugë të pa fund mes detit, qiellit e tokës
Mos sodit vashat duke i buzëqeshur verës
zogjtë e vegjël duke u rritur n’gji të qerdhës.

Mos vrapo pas lumenjve,
se kurrë nuk ndalen
as nëpër rrezet e diellit që çajnë shtrëngatën,
ktheju fushës, malit, zogjtë ku shqip cicërojnë
ku abetaren lumenjtë shqip ua mësojnë.

Asgjë nën këtë qiell
asgjë mbi këtë tokë
mos lakmo, nëse nuk e ka
emrin Kosovë!