Sadete Tërnava

E di pse po na ikë rrugëve pa emra
si po na tretesh sysh
shtëpive të braktisura për një sy gjumë
pa ngrënë, pa pirë
as dashuri pa bërë
lodhur mes rrufesh krahët diku t’i shtrish
e të qash me duar midis gjinjve me cifla
për qumështin e humbur
shterur si gërnetat e plakut
nanurisjeve të humbura dallgëve të poseidonit
të dehesh
me trëndafila të bozhurtë
shpirtrave t’ lodhur gushët e afshëta t’ua falësh  

e di që je zemëruar pse ëndrrën ta lamë në gjysmë  
se të frikësuam me njerkën pa dhëmbë
të kafshuam ballit, faqeve
buzët copë-copë  t’i bëmë
e s’u ngopëm as kripë as mjaltë
teksa rrasave blu të piqnim    
jargavitur pështirshëm
çdo ditë të lume t’ kollofitëm
të shqyem këmbësh e sysh
brinjëve mishin ta morëm
e për çudi ti ngriheshe çdo ditë
turpin e trupin për të na e larë
mëngjeseve, drekës e n’ darkë

edhe unë si ti jam lodhur nga modernia pa takt
nga kufijtë e tu vizatuar me shkumës
prej komploteve që kurrizin po na e thyejnë
sfilitur jemi bashkë
sa asnjë tymi t’ mos i fryjmë më
as unë as ti dhekuqi im i ri thatanik
dikur i ngazëllyer
ngjalë e kreshnik
e sot mish pa muskuj fyteve e pjatave XXL
t’hijerëndëve obezë mbrëmjeve zjarrmi
me marka gucci e chanel
zhubravitur kolltukësh për një thirrje
a mbet ndonjë thelë
edhe thërrime le të jetë, s’ka dert
se lulet verdhoshe xhepave do t’ vazhdojnë t’ju ngjiten
për  sa t’ ketë trupa pa gjinj
aq do të ketë footnota e dolli
‘gëzuar për ty dhekuqi im i zi’
Kush e di çka ka me ndodhe
Kur shpirti jeton ne tru  
Unë vazhdoj te te dua e ti me rrjedh nëpër gisht/ KultPlus.com