Poezi nga Xhevdet Bajraj

Ku i ke lulediejtë e tu Kosovë

Pranverës i munguan qengjat
e engjëjt që i bartëm mbi supe
vetëvrasje bënë

kur ra shiu

që njëherë kishte qenë shi

Lulediejtë ku i ke Kosovë

Dhembja për ata që shkuan në parajsë
krushq prej balte na bëri

derisa liria si nuse pret

ta zbret dikush
nga kali i vdekjes

Ku i ke lulediejtë ore lulediejtë ku të mbetën

Kjo tufë resh që si dele mitike i është qepur qiellit
s’pushon së përtypuri

atë trohë fytyrë të trishtë që ka mbetur nga dita
para këmbëve të këtij fëmije që dridhet
nën këmishën e përgjakur që ia fali jeta. / KultPlus.com