Poezi e shkruar nga Timo Flloko

Ti, ti po kthehesh përsëri tek unë,
me pendesë dhe trishtim pafund,
ka kaq kohë që po të pres, sa shumë.

Vjen, përmes erës nëpër netë ti vjen,
nostalgji dhe dëshpërim më sjell,
sa e huaj je tani, s’e ndjen

Ku shkruan ëndrrat, ku?
Kë deshën sytë e tu, s’e di.
Ne heshtim që të dy
na ndan një ftohtësi tani

Kur braktis atë që do
vjen një çast qe e kupton
se pa të ti dot s’jeton
çfarë më thuaj vlen në botë
kur je vetëm e ke ftohtë
dhe një zemër s’e gjen dot
Ku shkuan pritjet, ku?
Ku ndali hapi yt, s’e di
një ndjenjë, në fshehtësi
jam skllavi yt më thotë tani.

Unë, sa trishtim po ndjej në shpirt, çudi
Kur pendesën shoh në sytë e tu
S’di të dua, a të humba përgjithnji.

Ti, ti u ktheve
lotin shoh të ngrirë
Jam i dobët dhe të fal, s’e di
mund ta kthejmë në jetë dashurinë…