Frederik Ndoci

Kam do’ vite, qe shen Valentini
Me shfaqet ne gjum,
Me buzqeshje cinike
Me do vargje poemash te ftohta,
me dokumente e sorollatje,
Me biseda telefonash më video,
me foto zemrash ne media,
larg puthjeve te sinqerta bashk me shterngime duersh.
Me duket anti shen Valentin
Avokati e oficieri emigracionit
ne zyrat e tyne
mbush ne dosje,
pa parfum!
Trendafila mbetun pa u ble prej meje,
Por zambake lilak vorresh per stoli kronikash te zeza grave
te ndeshkueme me plumb.
Jo Shen Valentini nuk asht per trojet e mia,
ku má vler ka krimi se dashnia,
Ku dashni asht vrasja e lot nder sy te fmija!
Ndergjegje 0 e minus 0 burrnia!
Mu ngrive në buz shen Valentin
Kur nana vritet e fmija mbet jetim!
Ku feja e vrasjes asht unike,
Per nanen qe femijet ia fike
A ka shen Lucifer kund për ne?
Se te madh e kisha ble qirin,
Ose me plot goj:-
Mos paç shen Valentin oh shqipnia etnike.