Poezi nga Arijeta Kukaj

Kam lind për me vdekë

 e kam me vdekë për me jetua

kam me mbajtë mend shumë

se si asnjëri sduhet nënçmua.

 E nëse fjalën kam me shkel

shajumni gjithë pa ndalë

se ngjyrë,komb as fe skam

po e shkela fukaranë.

 Trimëri kurrë skam me shitë

se jam grua e jo burrë,

por fuqinë që kam në shpirt

kjo nuk ka me humbë kurrë.

E nëse shpinën gjithë kanë me kthye

une kurrë mu mërzitë jo!

Se është ni Zot për ty e mua

ai sheh edhe ndëgjo!