Poezi nga Nizar Qabbani.

Nëse je mikja ime
më ndihmo… të më lësh
nëse je e dashura ime
më ndihmo… si të shërohem prej teje
Po unë e di
ky det është shumë i thellë dhe unë nuk di të notoj
e marr me mend si mund të jetë fundi
dhe nuk dua t’ia filloj

Unë të dashuroj… më mëso si të mos dashuroj
më mëso
si të këput rrënjët e dashurisë sonë gjer në fund
më mëso
që lotët të vdesin në sy e mi
dhe dashuria të bëjë vetëvrasje

Nëse je profete
më pastro nga kjo magji
më shpeto nga ateizmi
dashuria jonë është si ateizmi..më pastro nga ateizmi

Nëse je e fortë
më shpëto nga ky det
sepse unë nuk di të notoj
dallgët në sytë e tu më tërheqin drejt thellësive
blu
blu
asgjë tjetër veç blu
dhe unë s’kam përvojë në dashuri
s’kam as barkë që të lundroj

Nëse ende më do
më jep dorën
unë jam mbushur me dashuri për ty
nga koka te këmbët

Ende marr frymë nën ujë
unë jam duke u mbytur
duke u mbytur
duke u mbytur.

Përktheu Roland Gjoza./ KultPlus.com