Kimete Arifaj

Ndër kafazin e shpirtit tënd
Ti hedh copëzat e lirisë
Asaj lirie që kokë me vend
Të mbulon me hëndek të rinisë

Sot çmendësh nën hijen e dynjasë
Kuvendon me veten tande
Athu  vallë mjafton kjo gjamë
T’rikthejë në rrjedh shtigjet e jetës tande

Thu ti vallë lirinë e don
Por liria të thumbon
Po s’dite të ujisësh petalet dhe gjembat
N’këtë dynja
Mbetesh lule që kundërmon. / KultPlus