Poezi nga David Coverdale
Përktheu: Bujar Meholli

Kur të pashë herën e parë, e dashur,
gati sa nuk m’u ndal fryma
e mendja më thoshte se emri yt
duhet të ishte Problema.
Por zemra ime veçse kishte bërë zgjedhjen,
veten nuk mund ta ndaloja,
të largohesha s’mundja assesi.

Vërtet, nuk e di emrin tënd.
Në kokë më vërtitet “S’mund të të lë vetëm”.
Jam duke vrapuar nëpër rrathë
porsi një qen që ka humbur kockën e tij.
Por e di lojën që je duke e lozur.

Dhe thjesht e dashur, s’mund të lë të shkosh.

Ma dhuro gjithë dashurinë tënde sonte
të gjithën ma dhuro.
Do të bëj gjithçka dëshiron
vetëm sonte tërë dashurinë të ma dhurosh.

Do të punoj shumë çdo ditë
të të dua dhe trajtoj ashtu siç e meriton.
Nga mëngjesi deri në mbrëmje
për ty do të çapitem.
Në cilëndo mënyrë që ti dëshiron
dashurinë që ndjej për ty do ta provoj.

Buzëqeshja jote sikur më ka gozhduar,
vdes të të shoh se si ecën
dhe dridhem nga kënaqësia e ëmbla ime,
teksa të dëgjoj si flet.
Unë jam një budalla që të do aq fort,
andaj ma dhuro gjithë dashurinë tënde…