Arjola Zadrima

Më bjen ngusht
Shqipnia
si ndonji kostum i qepun herët në kohë
masë standarde
të gjithë njëlloj.
Por shpirti jem ka kohë që nuk përputhet,
imagjinata i kalon koret e kresë,
mendimi ka kohë që e ka ndryshue hartën.
Bota jeme asht kontinent tjetër,
e qënia ime një grue
pa zingjirë.

Kthehem,
në krye më sillen do qënie njëjetike,
me mendime të kalbuna,
do kufij imagjinarë,
do thëngjij idhnakë
që me gjithë njohuritë e botës
nuk bahen art…

Shpirtit tem prej andrrash danteske
i bjen ngusht Shqipnia,
nuk mund të jetoj në rrathët e ferrit,
as në mendjet e kalbuna,
asesi në zemra pa peshë.

Jam muza e Zotit
në çdo dimension i përkas qiellit. / KultPlus.com