Më sheh në nji tavolinë
t’vetmuem,
e më pyet baba:
-Çka po mendon?
Retë e bardha
shtegtare babë,
qi enden mbi ne.
Ikjet pa kthim,
tuj qesh atdheut në
surrat e mandej
lumtuninë ngërthye
në nji dritare avioni.
Po mendoj për rakinë
e re që ka mbetë vozgave
të drunjta,
mbetë pa pi edhe sivjet
se Elisi nuk erdh babë.
As Xeni nuk mujti.
Iliri iku e unë e Besi,
s’jena aq të zotë sa me e tha
vozgën.
Më pyet baba kajherë,
i shkujdesun pa fort vemendje
në mue,
pleqni hesapi, pyet e harron.
Çka po mendon more qyq?
Asgja bab asgja!
Vec kaj here shtellunga boshe
ma përshkojnë shtatin,
e mungesat ma marrin frymën.
Babë, a të tves unë diçka tash ?
Pse babë, mbetem vetull e lakueme,
e vranët?
Pse…?/ KultPlus.com