Poezi nga Ndue Ukaj

Pas këtij dimri të acartë,
Kjo ditë ka nevojë për qartësi.
Vitet tona janë shpuar tej për tej nga kjo re pikëllimi
Që sodit mbi pranverën tonë tash e sa mote.
E sheh: unë e hodha pallton e palarë
Dhe gradualisht i afrohem diellit.
E matanë kësaj stine,
Ata flasin për pamjaftueshmërinë e sendeve,
Dhe një ditë që zgjat sa një jetë.
Pas këtij dimri të acarët,
Pa dyshim,
Kjo ditë ka nevojë për frymëmarrje dhe shumë kthjelltësi.
(Nga libri, Gjithmonë diçka mungon, OM, 2017)./KultPlus.com