Vlora Konushevci

Mi hiqni organet, unë jam njeri i mirë, 
vakt i keq asht me kanë njeri i mirë,
mure të dekorume me gardhe të gjalla 
me ta zanë ma pak frymën 
aty këtu ndonji tulipan, nana i ka dashtë fort
po shkojnë tu u rrallu bashkë me njerëzillëkun. 
E afroj veshin tek kaçepi i bilbilit 
as këndon as kafshon. 
Heshtja asht murtaja e k’tij shekulli.

Mi hiqni organet, unë jam njeri i mirë, 
i paguaj taksat, voziti me kujdes,
ndërroj poqet elektrike, siguresat 
dheun për lule e bajë n’shpinë 
nuk ha brumë, martohem, organizoj mbledhi, 
dha dashni, lumtuni edhe dhimbje koke,
sakrifica më bahet natyrë e parë, bahem nanë,
i shtyej andrrat për ditë ma të lira, 
prioritetet radhiten prej pelenave deri tek ditëlindjet. 
Goditjet e depresionit postnatal 
s’duhet me i ushqy, duhet me shujt. 
Nji ditë heshtja ka me na metë n’fytë!

Mi hiqni organet, unë jam njeri i mirë, 
nuk blej produkte të Sërbisë, 
lexoj gazetat, hulumtimet, çliroj dhambët e pjekunisë, 
e bëjë pap testin, përkundi ardhmëninë.
Divorcohem, luaj loto veç për inati t’zarit, 
vazhdoj studimet, ma pak i kuptoj trendet e reja n’muzikë 
vrapoj, 
andrroj, 
andrroj nji ditë me u marr me kopshtari
me mësu frengjishten 
me e zhbi heshtjen 
me folë! 
Andrroj edhe 
mos me m’piku bojleri!/ KultPlus.com