Poezi e shkruar nga NATASHA LAKO.

Me cilët sy të të shihja dashuri,
Me cilët sy?

Ishin vite të rëndë,
Duvaku na ngatërrohej në këmbë.

Kishim shumë për të hedhur,
Kishim shumë për të ngritur,
Ashtu si nga errësira,
çohet e papritur.

Prandaj zgjodhëm agimin,
Kohën që ndan gjithçka –
Me dritën e tij
Krijuam sytë tanë.