Courtney Elizabeth Macaulay

Kurrë mos dashuro një burrë që po vdes.
S’duhet me e ba.

Mos e tako të përngjashmin shpirt,
veçmas at’ që s’mundet,
gëzim me t’dhanë.

Mos dizenjo kusheçfarë t’ardhme.
As plane lypen me të.

Mos e shko kohën n’vetmi.
As vitet në heshtje me i lanë.
Mos u pendo se duhej
të dëgjoje ma shumë,
e të flisje ma pak.

Kurrë mos e bëj mik
një burrë që po vdes.
Sepse ai po vdes
e ti nuk mundesh me e rujt.

E do të kthehesh në kafshë e plaguar,
n’tërbim,
rezistencë e kotë,
ndaj botës së rrënuar.

Mos ia jep shpirtin
një burri që po vdes,
Drita e tij do të feksë
edhe më e shndritshme;
Bukuria e tij do të jetë
krejt e pastër;
Mendja e tij do të jetë
aq e shtypëse;
E mirësia e tij ka me qenë
veç përunjëse.

Po re n’dashni,
me burrin që po vdes,
ai ka me vdekë.

Mungesa e tij ka me mbushë,
botën përjetë.

Dhe ti
nuk do ta ndalësh ma,
vajin.

Flutura Açka tregon për ndjekësit e saj nw facebook, për poezinë “Mos dashuro kurrë një burrë që po vdes”, e cila shpjegon se kjo poezi është shkruar nga poetesha e re afrikanojugore, Courtney Elizabeth Macaulay, e cila, sipas Açkës, ajo ka ndarë me ditët më të vështira të jetës së familjes së Açkës. . “Poezinë e ka shkruar në ato orë që ndaheshim nga djali ynë, Jerin van den Brink”, ka shkruar Açka. Më poshtë e keni reagimin e plotë të Açkës.

Poezia “Mos dashuro kurrë një burrë që po vdes”, është shkruar nga mikesha e ngushtë e tim Biri, poetesha e re afrikanojugore, Courtney Elizabeth Macaulay, e cila ndau me ne në Utrecht të Holandës, ditët më të vështira të jetës sonë. Poezinë e ka shkruar në ato orë që ndaheshim nga djali ynë, Jerin van den Brink. Qysh në çastin që e kam takuar për herë të parë, një ditë të nxehtë në fundin e dhjetorit të vitit 2012 në Cape Town, kur ajo më zgjati një tufë poezish të saj, kam menduar se po takoja një Ingrid Jonker të re, poeteshën e mrekullueshme afrikanojugore, poezitë e së cilës më kishin magjepsur përherë. Ky përngjasim m’u bë edhe më i fortë gjatë viteve. Në shenjë të mirënjohjes së thellë ndaj saj, e kam përfshirë poezinë e saj në vëllimin tim “Roja i dritës” në përkthimin tim në shqip, me urimin që një ditë ajo do ta thyejë drojën e pasigurisë e t’i sjellë Afrikës së Jugut, mbase edhe lexuesve të poezisë, kudo që të jenë ata, një Ingrid Jonker të re.
Në udhëtimin tim të gjatë disajavor këtë vjeshtë në Rusi, një udhëtim të planifikuar me tim Bir kohë më parë dhe që po ia kushtoj atij, u takova në Shën Petërburg sërish me Courtney – e cila tani është edhe Bija ime. Ajo jeton në një qytet rus në rrëzë të Uraleve, pasi për të bardhë si ajo, Afrika e Jugut nuk është më aq bujare. Ajo më dhuroi këtë libër, i cili, siç shënon ajo, ka frymëzuar George Orwell të shkruajë romanin epokal “1984”, një libër që ia kam dhuruar dikur tim Biri dhe që bashkë me “Ferma e kafshëve” e frymëzoi për një ese. Këtë libër që më dhuroi Courtney, do ta lexoj sot në emër të tim Biri, ai do ta kishte mbaruar po sot. /KultPlus.com