Poezi e shkruar nga Bardhyl Londo.

Na janë mbaruar fjalët.
Buzëqeshja ka mbetur në mes të udhës.
Ç’të bëjmë?
të shkojmë a të mos shkojmë për një kafe
në pallat të Kulturës?
Tavoline e zakonshme
tej dritares qyteti vishet në muzg.
një gote ujë për të dy,
kafja jote mbetur përgjysmë,
imja pirë me fund.
përgjysmë, përgjysmë, përgjysmë,
fjala,
buzëqeshja,
ledhatimi,
si dy shina paralele përjetësisht të provuara nga ndarja,
përjetësisht nga takimi.
Sa here t’i puthja sytë e bukur,
papritur binte briri i kushtrimit.
Kohë e ashpër :
Ne që ishim aq të etur për njeri-tjetrin
të ndarë na duhej të vdisnim.