Rrahman Paçarizi

Lumë shkonte grigia në Dri me u mbytë
Moisiu vetë e kish lanë më kish lanë
Sharruar deri në fyt në bërllog Prishtine
Gjunjët përgjakun muret tek kaloja
as mendja nuk me shkonte per dashni
a kurvni

Emnin tim Laurit në xhep ia kisha lanë
Që nën copa akulli ta gjeja ndoj herë
pasi ta kishin futur në ngrirje të thellë
gjersa unë luhatesha në konop
as mendja nuk m’shkonte
për zjarr
a flake

Një bisht sopate me bënte qingj
veç në shpimë t’Moisiut copa e kisha ba
se grigia vetë maleve nuk lihet
veç shkronjave t’ Bibles kush Detit s’i kish ra
po zot a ka
me pa
me vra
këtë natë kristal / KultPlus.com