Miradije Ramiqi

Tokës sime të përvuajtur

Në plotninë time do të mbyll
e të marr krejt çka dua
të shtrëngoj fort e etshëm
nuk do të lejoj të më ikësh
do të të ndjek deri në (I)liri
atje ku të gjithë fiset e saj tretën
me shekuj nën trysninë e huaj
heshtjen do ta k(th)ej sot e nesër
derisa të arrij atje prej nga erdhe ti
do të mësoj për shumëçka tjetër
deri në pleqërinë e vonë
që s’arrita ta zbuloj në rininë e hershme
lashtësinë që nuk e mësuam kurrë
dhembja 
arriti deri në ri zbulimin tonë
me vonesë shekujsh./KultPlus.com