Poezi nga Marina Cvetaeva
Shqipëroi: Dritëro Agolli

Ne të dy si dy jehona shkojmë,
heshte ti, pas teje hesht dhe unë…
Ne të dy si dylli nuk durojmë
fati me pak zjarr na djeg pa zhurmë…
Dhe kjo ndjenjë, armikja jonë e mirë,
shpirtrat tanë i hedh në zjarr të gjallë,
ndaj të quhesh mik është e vështirë,
por dhe për armik nuk bëhet fjalë…
Buzëqeshja mbetet e helmuar,
pikëllimi: lodhje e përgjumur,
S’m’ë vjen keq për fjalën e shpenzuar,
më vjen keq për mallin tim të humbur…
Si anatomist ti më mësove,
një të keqe, helm me ëmbëlsirë…
Po, nëse nga vetja s’m’ë largove,
të të quaj mik e kam vështirë…/ KultPlus.com