Nga Viktor Hygo
Përkthimi: Nezir Kraki

Nesër, sa çel dita, kur fusha zbardhet
Do nisem, e di që ti m’pret
Do kaloj bjeshkë e do shkel malet
S’mund t’rri larg teje, kjo pritje vret.

Do ec i humbur në mendime
Pa shiku gjë jasht, as pa dëgju
N’vetmi, i panjohur e me dyshime
I mërzitur se edhe dita m’është terru.

S’do shikoj as qiellin e artë kur bie,
As velat atje larg drejt Harfleur kur ngjiten
Sa t’arrij aty, mbi varrin tënd do vendos
Një buqetë me bimë e lule që s’veniten./ KultPlus.com