Poezi nga Sabri Hamiti

Jeta nuk është këngë,
as fustan i qëndisur –
mish i gjallë e gjak.

Sekush do një copë bukuri
të fshehë huqet e veta…
Edhe qorri, edhe shurdhani.

E gjithkujt po si e kurrkujt:
madhështitë e drunjta
pijnë ujë në pusin e ëmbël.

Del në derë me sy të njomë
ndihet jehonë e Bareshës,
Rexha nën patkonj të kalit.

Kënga s’ia çon bishtin kandarit!
Ankthi ngjitet në qiell.
Mish i gjallë e gjak.

Trungu ilir, 1979