Poezi nga Hajnrih Hajne

Përktheu: Petraq Kolevica

Ata u deshën me afsh e zjarr,
ajo çapkëne, ai kusar.
kur ai ndonjë mufke ia veshte,
ajo kërcente në shtrat dhe qeshte.

Ditën e shkonin për bukuri,
natën ajo flinte mbi gjoksin e tij.
Kur e futën në burg atë, ajo s‟reshte
në dritare qëndronte dhe qeshte.

Ai i fliste: “O, eja këtu
se më merr malli kaq fort për ty.
Ty të thërres se do vdes”, i theshte,
ajo tundte kokën dhe qeshte.

Në orën gjashtë ai u var.
Në orën shtatë e kallën në varr.
Dhe në orën tetë, ajo që e deshte,
pinte verë të kuqe dhe qeshte.