‘The Best of Mad Swirl: v2022’ është një antologji 115 faqesh me 52 poetë, 12 shkrimtarë të shkurtër dhe katër artistë që vijnë nga 4 kontinente dhe 11 vende. Në vijim gjeni poezinë ‘Një letër’ të autorit kosovar Ndue Ukaj, e që është përzgjedhur në mesin e poezive në këtë antologji.

Një letër

Një copë letër mund të jetë ma e rëndësishme
se pesha e dëshirave tua, e ëndrrave
e krejt dhimbjeve që mban në gjoksin tënd,
në supet e rënduara;
më shumë se sytë blu ku hyjnë e dalin anije plot dëshira,
më shume se një zemër që përshkohet prej stuhish e cunamesh.

Ajo mund t’i rrisë dhimbjet ose e kundërta t’i zvogëlojë ato.
Një copë letër mund të përcaktojë:
ku ti mund të shkosh dhe ku jo,
një letër që quhet një leje për të kaluar kufijtë,
ku ligjet e kalimit andej janë të varura nga dikush,
siç janë të varura ato këndej nga dikush tjetër.

Një jetë njerëzore është plot kufij, pengesa, tundime.
Trishtueshëm një letër mund ta zvogëlojë peshën e trupit tënd,
peshën e dhimbjeve,
të dashurive,
të dëshirave, të ëndrrave, të trishtimit,
një letër mund ta zvogëlojë sasinë e gëzimit,
sasinë e lumturisë.
Një letër mund ta mat sasinë frymëmarrjes,
oksigjenin në trup, tensionin, pulsin.
Sepse ne jemi të rrethuar përherë me kufij
që duken e zhduken krejt papritur në jetën tonë.
Ne e dimë se n’ta ka kontrolle,
policë e ushtarë të gatshëm me armë në duar që zbatojnë urdhra,
por kurrë s’bëjmë punën e duhur që t’i zëvendësojmë
me lule tërfili,
skulptura të bukura e ëndrra pranverore.

Një jetë njerëzore është plot kufij, pengesa, tundime.
Trishtueshëm një letër mund ta zvogëlojë peshën e trupit tënd,
peshën e dhimbjeve,
të dashurive,
të dëshirave, të ëndrrave, të trishtimit,
një letër mund ta zvogëlojë sasinë e gëzimit,
sasinë e lumturisë.
Një letër mund ta mat sasinë frymëmarrjes,
oksigjenin në trup, tensionin, pulsin.
Sepse ne jemi të rrethuar përherë me kufij
që duken e zhduken krejt papritur në jetën tonë.
Ne e dimë se n’ta ka kontrolle,
policë e ushtarë të gatshëm me armë në duar që zbatojnë urdhra,
por kurrë s’bëjmë punën e duhur që t’i zëvendësojmë
me lule tërfili,
skulptura të bukura e ëndrra pranverore.

Kufijtë janë barrë dhe njerëzit janë të dënuar të vuajnë
brenda tyre,
prandaj ata e kanë të vështirë t’i rrisin përmasat e zemrës,
të gjuhës,
të shpirtit,
të ëndrrave
dhe të themelojnë mbretërinë e bukur të dashurisë./KultPlus.com