Nga: Mascha Kaleko
Përktheu: Enver Robelli

Ti me pëlqen shumë,
Por, nuk kam guxim
As ma t’voglën fjalë me ta thanë.
Turpnohem dhe skuqem
Dhe vdes tue belbëzue,
Prandej po e marrë guximin me t’shkrue përmes postës:

Një letër dashnie po ta shkruej sot prej mëngjesit,
në orën tetë,
Tanë natën
Veç për ty kam mendue, asgja tjetër.
Kisha dashtë sall dy fjalë më t’i shkrue:
<Të due>-shkurt e thjeshtë,
Por, për fat të keq, për fat të keq s’po guxoj!
Prandej po të shkruej për gjana dhe njerëz
Që në thelb s’kanë asnjë randësi për mue.
Pa marrë parasysh se çka ka me qenë e shkrueme
në këtë lëtër-
Veç një domethanie e ka: më ka marrë malli për ty!

E poshtun kam qenë ndaj teje,
I neveritshëm ke qenë ndaj meje,
Por, këtu s’ban punë tash as vajtimi, as psherëtima,
Grindje ka gjithkund,
por i mençmi lëshon pe,
Sepse ne sërisht duem me u pajtue:

Një letër dashnie po ta shkruej sot prej mëngjesit,
në orën tetë,
Tanë natën
Veç për ty kam mendue, asgja tjetër.
Kisha dashtë sall dy fjalë më t’i shkrue:
<Të due>-shkurt e thjeshtë,
Por, për fat të keq, për fat të keq s’po guxoj!
Prandej po të shkruej për gjana dhe njerëz
Që në thelb s’kanë asnjë randësi për mue.
Pa marrë parasysh se çka ka me qenë e shkrueme
në këtë lëtër-
Veç një domethanie e ka: më ka marrë malli për ty.