Poezi nga Arlinda Guma

Nëna ime,
ka një recetë për lumturinë…
më flet për të,
me duart e zbardhura,
zhytur në brumin që mbrujt në tepsi…
Ajo shton kursyeshëm;
pak ujë… pak miell…
…çdo gjë me masë…
E shtriq brumin kujdesshëm në tepsi,
pastaj e ndan në ngastra…
një copë… për ëndrrat…
një… për fitoret…
një tjetër…. për humbjet…
nëna vizaton me pirun,
nga një diell të vogël, për çdo ngastër…
e fut tepsinë në furrë,
pastaj kthehet rrëmbimthi nga unë,
…më urdhëron prerë;
të ndjek recetën e saj me çdo kusht…
recetën… që ajo ka shpikur për lumturinë time…
Nëna ime,
sot e ka mbrujtur atë…
… në ngastra të vogla… me nga një diell përsipër…

© Arlinda Guma
2009