Poezi nga Silvana Dhori Xhelaj.

Në një gotë dua të mbys
dhimbjet e kësaj bote të bukur,
por të pabesë. 
Krejt çdo shteg më ka mbyllur,
si lypsar më do të vdes..
Në gjysëmëndrrat zgjuar
më vret çdo shpresë .

Ti o botë e mjerë
ke humbur ..mirësinë
e ke lënë në harresë..
Rend dhe rend ..unë
udhëtar i padëshiruar,
por as dua të di .

Më duhet dëshira ime
jo çka do ti..
Janë shumë sa dashuroj..
nuk kam kohë për tu lënduar.
Udhëtoj pa fund ,
ti më ndjek më ndjek…
në perëndim dhe lindje
në Diell e rrebesh .

Por në kopshtin me borë
rrethuar ,
herët në mëngjes një
trëndafil i çelur,
më ngjallë çdo shpresë.
Shpirtin e çon në meditim
me heshtjen mbërthyer..
Nuk kryqëzohem në trishtim ,
Jo!!
me jetën jam dashuruar…. /filozofia.al /KultPlus.com