Poezi nga Osip Mandelshtam

Përktheu Agron Tufa

Me dinjitarë të tjerë
Të shërbej përulët,
Nga xhelozia vrer
Mezi lëvrij buzët.
Fjala dot s’e shuan
Gojën time eshkë,
Pa ty e humb toruan –
I zbrazët ajri krejt.

Nuk ndjej më xhelozi,
Por ty të dashuroj,
Vetveten time fli
Xhelatit po ia çoj.
Të quaj, nuk ma mban,
As gaz, as dashuri,
Një tjetër, egërshan,
Në gjak më kanë shti.

Një grimë koh’ më shumë
Dhe do ta them në sy,
Jo gaz, por torturë
Unë vij të gjej tek ti.
Dhe krejt sikur një krim
Më ndjell tek ti aq brishtë
Gjithë joshje, rebelim,
E njoma gojë vishnjë.

Pra, kthehu shpejt tek unë,
Pa ty jam i tmerruar,
Më fort se kaq kurrë
S’të kam adhuruar;
Dhe krejt çfarë po kërkoj,
E shoh e përmallohem,
Xheloz më s’do të jem –
Por ty të përgjërohem.

1920/KultPlus.com