Poezi nga Saradë B. Rugova

mendove se n’pjekuni s’ka me te mungua si tash
e tash?!
çdo nat’ bjen me fjet
e para gjumit te ajo rrugëton
a asht’ mall dhimt dashuni mungesë përkrahje nevojë
atëherë kur veç ajo t’mungon
i perqafim me t’zbut mllefin e dynjas
t’kësaj dynjaje!
s’asht larg jo as afër
asht’ atje ku edhe unë isha
me u kthye atje kthehe prapa
e me u kthye prapa puspafun

AJO s’e duron dështimin tat
jo.
jepi vullnetit
po cilit?
t’pluhnosumit me nevojë amnore

N’mes stuhisë t’vijn zana t’njofshëm
po po, t’ ASAJ
s’lanë me gabua as atëherë
vazhdo
e fort midis deshprimit e fort midis dobësive
e fort përballë fjalëve atyne fjalëve që t’gërvishtin
e fort kur e lyp me t’hapë derën e buzëqeshjes
me hy Brenda e mos me i lan ven asnji bakterije prej jashtë
por jo, duhet me prit me t’prit AJO
pritje e shkurt e gjatë e pacaktueme
t’grumbullohet diçka n’fyt
donë me plas n’menime n’paraftyrime qesh e kjan
kthehe n’zbrazëti
prap fjaltë e SAJ t’japin frymarrje t’thellë fuqi
për ma mirë me u zharit me i kënaq shpirtin
atë shpirt t’lodhun e t’pagjumë
e çuem per me t’kqyr me sy t’imagjinatës
me t’përkdhel me energjinë e durve t’buta t’largta
e kështu ti vetperqafohësh n’mallin e saj
e ajo n’tatin./KultPlus.com