Poezi nga Aleksander Pushkin

Oh, lamtumirë, o letër! Ajo më porositi…..
Sa po më dridhet dora tani prej dhembshurisë!
Si mund t’i djeg gëzimet që më kish patur shpirti?!
Po mjaft, erdhi ora, digju, o letr’ e dashurisë!
Jam gati, nuk më tundet më zemra në gji.
O flakë, flak’ e etur, cdo fletë digje ti…
U ndezën…. flakëruan…..i heshtur tym’ i lehtë,
Përdridhet e me lutjet e mija larg humbet.
As vulëza mbi zarf tani s’dallohet dot.
Se dylli, ja po shkrin, po zjen….O Zot! O Zot!
U dogj se fundi letra, u nxi në të çdo fletë!
Te shtrenjtat shkronja zbardhin mbi shkrumbëzën e lehtë.
Dhe zemra më rreh brinjët me vrull. I shtrenjt’ o hi,
O ngushëllim i vetëm i fatit tim të shkretë,
Te paktën ti mos ik prej shpirtit tim të zi../ KultPlus.com