Lulzim Tafa

Në ditën e katërqind e pestë

Të vdekjes së Nanës

Të vjen mbi krye

Njëfarë vranësie

Si hije

Si dhimbje e ranë

Një terr syve u bie

Si dita pa diell

Si nata pa hanë

Në ditën e katërqind e pestë

Kur mbetesh pa nanë

Në ditën e katërqind e gjashtë, të shtatë

Dhe çdo ditë pas saj

Terri syve

Vranësia si hije

Si dhimbje e ranë

Nuk shkon t’u pakue

Shkon t’u u shtue

N’mall e n’shpirt përvlue

Dhe pastaj përgjithmonë

Pa Nanë

Dita ish pa diell

Nata ish pa Hanë./KultPlus.com