Poezi e shkruar nga Nizzar Qabbani.
Përktheu: Gili Hoxhaj

U ul me frikën në sytë e saj
Duke pa në filxhanin e përmbysur
i thotë “Mos u trishto, bir
është e shkruar të bini në dashuri”.
Biri im, ai njeri i cili e sakrifikon veten për të dashurën e tij,
është martir…

Për shumë kohë e kam studiuar “parashikimin e fatit”
por kurrë nuk kam lexuar një filxhan si ky i yti,
Për shumë kohë kam studiuar “parashikimin e fatit”
por kurrë nuk kam parë dhimbje të ngjashme me këto tuat,
Ti je i paracaktuar të lundrosh përgjithmonë
pa anije, në detin e dashurisë
Është e shkruar që jeta jote gjithmonë
të jetë një libër lotësh
dhe të burgoset
mes ujit dhe zjarrit.

Por, pavarësisht të gjitha dhimbjeve,
përkundër trishtimit
që është me neve ditën e natën
përkundër erës
motit me shi,
e ciklonit,
Është dashuri, biri im
Kjo do të mbetet përgjithmonë më e mira e gjithë fatit.

Është një grua në jetën tënde, bir
Sytë e saj janë aq të bukur
falë Perëndisë,
goja dhe qeshura e saj
janë plot trëndafila e melodi
…kurse dashuria e saj cigane dhe e çmendur për jetën
shëtit botën.
Gruaja që e do ti,
mund të jetë e gjithë bota
por qielli yt është plot me shi
rruga jote mbyllet e mbyllet, bir.
E dashura jote, biri im, po fle
në një pallat të mbrojtur,
ai që i afrohet murit të kopshtit të saj,
që hyn në dhomën e saj,
që i propozon asaj
ose përpiqet të bashkojë gërshetat e saj,
Do ta bëjë atë të humbasë, biri im … të humbasë

Do ta kërkosh kudo, bir
do t’i pyetni edhe valët e detit për të
do ta kërkoni edhe brigjeve të deteve
do të udhëtoni oqeaneve
dhe lotët tu do të rrjedhin si një lum’.
Krejt në fund të jetës tënde,
do ta kuptosh se që kur e dashura jote
nuk ka tokë, as shtëpi, as adresë
ju keni ndjekur vetëm një gjurmë tymi.
Sa e vështirë është, bir
të duash një grua
që s’ka as tokë, as shtëpi.