Nga Burim Myftiu

Një pikturë e tmerrshme më kapi në krah
Me hijen e saj mbuloi çdo gjë
Rridhja në agoni
Si e kuqja, me trupin tim
Shpirti ma ndjeu një ankth

Në mesnatë gjumi më la
E keqja u nda
I riu diell, më zgjoi nga ëndrra
E ndjeva në frymën e
mëngjesit
Çdo gjë ishte e bukur
Ishte e ndritshme

Në këmbë
Me shpirt
Me forcë
E sfidoja hijen
Tërhiqja kufijtë e saj,
Për të hapur krahët
Për t’fluturuar lart
Për të ndjekur dritën e kaltër
Për të gjetur ajër

Me shpresë, me dritë

E ngrita penelin,
Për botën e re u nisa
Për t’ndjekur dritën
Harruar hijen, zgjuar me këngë
T’fluturoj lart
Të ndiej lirinë në zemrën time prap
Krijoj një botë të ndritshme përjetë. / KultPlus.com