Poezi e shkruar nga Taulant Osmani.

Nuk ishte errët kur ikëm,
por as dritë jo,
në fakt ikëm në kohë pa kohë,

Pishman s’jam,
a i idhnuem po.

I idhnuem jam,
se rrugët që dikur i shtruam bashkë,
i zhduke,
ashtu tinëzisht,
pa guxim.
Kaq trimni pate,
kështu je ti.

Dhimbje s’kam,
po as gëzim jo.

A ishim aq t’kqi,
sa krijuam ura dikur,
që sot të ngrinim mur?!
Jo, s’ishim,
por u bëmë.
Nji gja,
pishman për kohën s’jam,
ama kohë nuk fal.