Poezi nga Qëndrim Morina

Dimrit herët, ushqimi mbaroi,
Bora nisi të bjerë,
Unë tuj pjellë;
maca t’egra.

I shtrinë me këmbë hava
Çizmet e llastikut
mbathë,
Kapuçin me tufë t’kuqe ngjitë;
Pjella maca t’egra.

Barku u gëzua
Që hodhi macat mes krahësh,
Çova duart përpjetë,
Shykyr që ka Zot thashë;
Nuk m’la macat n’palcën e barkut,
T’ngordhin si bagëtia pa gji n’mes të dimnit.

T’gjithë erdhën, u rrasën n’shpi,
Kush me çaj, kafe e kush me petulla,
Që çlirova barkun e çita macat nër sqetulla.