Poezi nga Naime Beqiraj

S’di pse marre ju shkojke l’kurs
Kur keni dit’ me dasht
Ma fort se bota

Aq pak vargje
Dalun për dashni
Pranue e keni për s’gjalli
Jeni shkri

Nashta
Oj shoqni
Pse juve, as ni her’
Nuk ju dulën përballë
Çikat me tabake n’dur
E mi to gërshant
Për me pre shirita

Ju nuk ditët
Çka âsht
Me fut’ brisk n’trup
Brisqit ju enshin nëpër gjak

Qe, vetne ni herë Shkrelin
Podrimen, Berishën, Jorgonin
Elshanin, Zenën, Agimin
Kukajn, Deskun, Gërvallën

Ju i dashtët çikat
Gratë e hishme
Që kurrë s’ju nejtën
T’varme për shtrati
Poezitë për to
I keni shkru
Ecun
N’kâmbë

Nuk ju theu dashnija
Nuk ju habitën
Net’ e gjata t’vetmisë
As e ecmja n’kambë
As harku i gjanë

T’gjana i kishit mushknitë
Edhe zemrën gati njisoj
Kur u largut prej k’tij ajri
Jo tuj bërtit
Por mundu me e ndryshu
Botën
N’kambë

Shoqni
Herët e msut prrallën
Për Prometeun
Qysh nuk ju thash ni here
-Rrini ulun bre burra / KultPlus.com