Poezi e shkruar nga Mirko Gashi.

Populli

e di

kur duhet bërë kryq

me tre

e kur

me pesë gishtërinj

e kur

të thuhet dova

Ai

më së miri

të thotë

s’ka perëndi të tjerë

përveç meje

Populli të thotë

se s’ka kryeplak

më të urtë se fshati

Ai e ka meteorologjinë

e vet

në gjunjtë e pleqëve e të plakave

kur ky yll apo ai

gjendet këtu apo aty

Populli di

pse

s’duhet përqeshur lumin

për rrugën e tij gjarpërore

rrjedhën mund ta gabojë ndonjë pikë

po lumi kurrë

2.

pasi vetëm ai e di

rrugën e vet

vallen e popullit

askush

s’do ta mësojë

as t’i marrë erë

për një jetë kalimtare

Kurrë mos humb besë

ndaj Zotit tënd të ri

beso

e po të besoj

në këtë aksiomë

Çdo fjalë që të thuhet

Populli e di

se vetëm fëmijët dhe kafshët

të duan pa hile

për Popullin

është e stërvockël

Ai e ka çelësin

për çdo rebus

vetëm për të s’ka enigma

Eu

Ai

di

se cili mashkull i shtëpisë

është për pazar

e cili jo

Ai e di

mu si Luli i vocërr

3.

ku është hija

e ku gjendet dielli

kush është Mark

kush Januz

e kush Janus

Populli e ka syrin

të thellë

sa një oqean

populli të thotë

se kënga

është vaji i burrit

se kështu e ka jeta

Ai ka

çka s’ka

asnjë kryevepër s’e ka krijuar Dante Aligieri

apo ndonjë tjetër

po Ai

i mjeri

Për çdo gjë që ke ndier

mos beso as ti

po populli

e di

Ai

para se ta capojë

të njëmbëdhjetin hap

dhjetë i ka kaluar

Populli

s’ka epiqendër

të gjitha trojet

e skajet

e tij

ashtu mund të quhen

4.

Populli të mëson

me proverba

ai të thotë:

“I di Meta punët e veta”