Poezi nga Liridon Mulaj

Prishtinë,
sa herë ajrit tand u enda,
kambësor i vonë , në rruginat
me shenja lufte ,
e vraga t’ndukta nën harresë
Mbrujtun andrrat n’sy vocërrakësh
qi rrëfimet e babës nuk i besojnë
madje kjeshin me to
siç kjesh nana me t’ritë e saj
t’harruem ,
me gazin e saj
me dashninë e saj
t’cilat lufta i fshiu prej qënies gjallë.
Kosovë ( Dardani a nanë, çka due vetë
i thirri )
Në sa rranjë lisash shënjove
kryqa e hana gjysmake?
Vijëzime kujtese përmbi eshna pa
Zot,
N’tokë pa Zot
n’dheun e TenZot.
Prishtinë zemër e trandun
Sa kthime odiseje t’duhen drejt
vetes?
E sa Uliksa me shpresa djerrun
kanë me mujt nji ditë me
ia mbrri Itakës
t’etun si unë për ty ,
si biri për nanë , Prishtinë motër
Kosovë o nanë… / KultPlus.com