Jacques Prévert

Oh, do të kisha dashtë shumë
që edhe ti t’kujtoje ditët e lumtuna 
të dashnisë tonë.
Sa e bukur ishte jeta,
e sa djegës ishte dielli.
Me pirgje bijn gjethet e vdekuna.
A e sheh: nuk kam harrue,
gjethet e vdekuna bijn me pirgje
si kujtimet e keqardhjet,
dhe era e veriut merr gjithçka me vedi
në natën ma të ftohtë që harron.
A e sheh: nuk e kam harrue 
kangën që më ke këndue…/ KultPlus.com