Poezi nga Fitim Majkovci

marrëzi, marsh në zi
jetë ne hije, pa shije
vetmi, unë dhe ti
largazi, ndaras lagemi
lagesh ti s’pari e unë i dyti
i ndytë, kur t’i shoh sytë
e më mbytë që çdo natë s’je
pse? kur vjen nuk rri?
a më mbanë mëri?
apo ke shumë dashni?
pse më vret?
kur shkon java e s’më flet
në fletë, të puthi e të ndjej
sa rrokaqiejt ndjenja për ty
e rroka n’qiell diellin me sy
se nuk i besoj kur më fyen
a vyej a s’vyej kur i vetëm sonte gotën kryej
e ti largazi, bardh e zi e barkazi
shtrihesh, dridhesh, ngjitesh
me tehun pritesh
po mu s’më prite.
sa inat që edhe kjo natë
s’na gjen bashkë po të ndarë
ti sigurt fjetun e unë pa ty i heshtun
tragjedi, sa erdhe ti e pashë vetminë
vetmia më e madhe se vjetët e mia
marrëzi, marsh në zi
unë dhe ti largazi, ndaras lagemi
në andrra a në poezi,
largësi që s’bëhet realitet
darkë a drekë? a mërzi pas orës tetë,
prap të ruaj në fletë, se aty t’kam afër
lagesh ti s’pari e unë i dyti
i ndytë, kur t’i shoh sytë
e më mbytë që çdo natë s’je
sa rrokaqiejt ndjenja për ty
e rroka n’qiell diellin me sy
se nuk i besoj kur më fyen
a vyej a s’vyej kur i vetëm sonte gotën kryej
e ti largazi, bardh e zi e barkazi
shtrihesh, dridhesh, ngjitesh
me tehun pritesh
po mu s’më prite. / KultPlus.com