Poezi nga Dije Demiri-Frangu

Sa mirë që pat pëlcitur lufta atë pranverë
Nuk isha as e re as e vjetër
Dhe e shihja luftën drejtë në sy
Pata mësuar shumë përralla t’ u ju dëftoja fëmijëve
U vizatoja fytyrën e lirisë në fletoren pa vija
Ua bëja të bukur
E ata kënaqeshin 
Sa mirë që pat pëlcitur lufta atë pranverë e kishte lule plot
Me i mbulu fytyrat e varreve
Pata blerë 10 kilogram kripë,
10 kg patate e memzi i pata bartur deri në shtëpi
Asnjëherë s’ e pyeta veten pse mora aq shumë
E nga atëherë kam një deformim unazash
Pastaj qesh kthyer tek kisha e qytetit “Engjëlli i Rojës” 
Mora qirinj
Shpresoja se terrin e dëbojnë për t’i treguar udhën lirisë
Dhe mirë bëri lufta që pëlciti bash në mars, prill, maj e qershor
Disi dielli rrinte më gjatë në qiell
Dukeshin më qartë aeroplanët bombardues
Dhe nuk arriti asnjë plumb të më zë 
Sikur t’kishte pëlcitur më herët a më vonë
Mund të më kishte kapur vdekja e plumbit 
Kam bindjen se do të isha vrarë
Dhe harruar deri sot
Sa mirë që pat pëlcitur lufta atë pranverë
Dhe nuk u vrava