Nga Hasan Dajaku

– Në emër të shqiponjave flas,
Dëgjuam ç’tha dhelpra me lot e gaz,
Dashka mirënjohje, të derdhet ne bronz,
Dashka, sa shumë dashka, ç’tifoz?!

Vërtet hyri ne shpella dhe ka dalë,
Vërtet u end errësirave, jo për pallë,
As për ndonjë qëllim të lartë si thotë
Dhe nuk di pse derdh lot e lot?!

Flet. E pse të flasim kot se ç’qe dje?
Vepra e bërë të tregon sinqerisht cili je,
Lustra e fjalëve asgjë nuk të mbulon, jo,
E ajo do, kot o tepër do.

Kot, sado e madhe të jetë lustra e territ;
Kot, sado e trashë të jetë maska;
E vërteta të gjitha do t’i çjerri,
Del në shesh tmerri e maskra;

Kot që maskohesh,
Kot që masakrohesh!

Kush i vodhi zogjtë e ketrit mbrëmë?
Ç’ka bilbili si natë pa hënë?
Pse foletë mbeten pa zogj?

Nderi i takon fisit speriolog,
Edhe tmerri,
Edhe sherri,
Edhe kurtha,
Edhe fjalët e buta,
Edhe sytë pa ujë,
Edhe fjalët me bujë…

• Nga “Poema e Dardanit” (Kuvendi i Dhelprës), vitet 70′ – Hasan Dajaku. / KultPlus.com