Poezi nga Martin Cukalla

Përtej mbi pyll tani sapo u shua
një zog i bardhë me drita i ngarkuar!
Në gjoksin tim më rri i fshehur fati
lëngon e s’ik në asnjë shteg i ngrati.

Mesnata në përgjim për tu ringjallur
më shumë vdekje ca më shumë akull
dëgjohet tek gjëmon e paduruar
të gllabërojë ç’të mundë në çastin e caktuar!

Sekonda është shumë!-thotë ajo
si jetë vetëtime rro e shko!
Eshtë e përthyer nata gjunjazi ka rënë
zvarritet shkonevjen shpellat për të zënë.

Mesnata në përgjim për t’u ringjallur
më shumë vdekje ca më shumë akull
dëgjohet tek gjëmon e paduruar
të gllabërojë ç’të mundë në çastin e caktuar!