Poezi nga: William Carlos Williams

Ashtu sikur bie shi
bën edhe ti
me dashurinë tënde
gjithçka të zbuluar
lag kudo

Në shtëpitë
krejt të terura
dhomat
e dashurisë së paligjshme
ku jetojmë
dëgjohet rrebeshi
i shiut

Atje
pikturat
metalet e çmuar,
stofrat e shtrenjtë
harbimi ynë
i kënaqur
kundron
nga dritaret
rrebeshin pranveror
të dashurisë tënde
rënien
e shiut

Pemët
bëhen
si kafshë të lagura
nga ujët e detit
çurg
u kullon
gjithë trupi

Kështu më shkoi jeta
të mbaj larg dashurinë
me të cilën
si shi bie
mbi botën e pranverës,
çurgon
dhe kështu fjalët ndan
derisa gjen një shteg
për dashurinë e saj.

Përmes rrjedhin
pikat.

Shiu
si mjek dashamirës
shiu i mendimeve të saj
mbi oqean
e ngado
ku kalojnë
me këmbët e shpejta, të padukshme
mbi dallgët e pambrojtura

Dashuri jo e kësaj bote
ku shpresa për botën s’ka
dhe pas dëshirës
s’mund ta ndryshojë

Bie shiu përmbi dhé
mbi bar e mbi lule

Përsosmërisht vjen
në trajtë të lëngët
kthjelltësie

Por dashuria s’është
e kësaj bote
dhe prej saj
asgjë nuk vjen
pos dashuri
që pafundësisht
vazhdon të bjerë
nga mendimet e saj. /KultPlus.com