Poezi nga Mevlana Xhelaladin Rumi

Në qoftë se do të mësosh teori,
fjalosu me teoricienët. Kjo gjë bëhet me gojë.
Kur ti mëson një zanat, ushtroje atë.
Se të mësuarit vjen nga duart.
Nëse kërkon që t΄i shërbesh zotit, varfëri shpirtërore
dhe zbrazëti, duhet të bëhesh mik me një mësues.
Bisedimi, leximi i librave, dhe bërja e praktikave
nuk të ndihmojnë. Shpirti e merr nga shpirti atë dituri.
E fshehta e mungesës
mund të jetojë në zemrën tënde udhëtare,
dhe kjo gjë nuk është ende në dijeninë tënde .
Prisni të çelë dëlirësia e ndriçuar,
gjoksi juaj pothuaj mbushet me dritë,
ashtu si tha Perëndia:
A nuk të shpalosëm ne ty? (Kurani 57: 4)
Mos e kërko atë jashtë vetes.
Ti je burimi i qumështit. Mos mil të tjerët!
Ke një burim brenda vetes.
Mos u vërdallos me një kovë bosh.
Ti ke një shtrat lumi që futet në oqean,
por ti kërkon ujë në një pellg të vogël.
Lutu të rrezatojë dashuria. Meditoni vetëm
mbi atë. Kurani thotë:
Dhe ajo është me ty. (57: 4)
Është një shportë me bukë të freskët në kokën tënde,
por ti shkon derë më derë për të kërkuar kothere.
Trokit në derën e brendshme, askund tjetër.
spërkatesh deri në gju nga uji i freskët i lumit,
dhe ende kërkon ujë nga torbat e njerëzve të tjerë.
Uji është kudo rreth teje, por ti shikon
vetëm gardhet që të ndajnë nga uji.
Kali është nën shalët e kalorësit,
ndërsa ti ende pyet: “Ku është kali im?”
Ja aty, e ke nën vete!
Po, ky është një kalë, por ku është kali?
Nuk mund ta shohësh?
“Po mund ta shoh, po kush ka parë një kalë të tillë?”
Çmendur nga etja, ti s’arrin dot të pish ujë nga lumi
që rrjedh para syve të tu. Ti je si një perlë
që thellë mbi pjesën e poshtme brenda guaskës pyet
Ku është oqeani?
Këto dyshime mendore
formojnë gardhin pengues.
Qëndro i hutuar brenda Perëndisë,
dhe vetëm kaq.

Shqipëroi nga anglishtja
Laureta Petoshati