Poezi nga Mitrush Kuteli

Do të pëshpëritë era ndaj mbrëmje si nj’herë,

prej valësh do ngrohet hëna si sot,

me iskra prej bryme do mbuloj’ mermere

dhe bota do jetë si ish dhe qemot

Si nesër do shtrihet lëndina për mbi varr

Valë-dheu do zënë t’palosen ngadalë,

do ende parevera e lule e bar,

dhe zile do rrëshqasin që prej male.

Do qeshë dielli në qoshen e një reje,

do thajë lotët mbi lulet e qershisë, larg,

mbytur do ndjehet gjëmimi i një rrufeje,

permbi mal do hapet brez’i Perëndisë.

Do shtrojë dhe dimri qilim të argjendtë

mbi pllocën e tretur, mbi kryqn’e anuar,

do rritet harrimi me dhërin e rëndë

dhe unë do fle, ty duke t’ëndërruar…. (dhe të t’harruar)./KultPlus.com