K. M. Fofanov – Përkthyer nga Petraq Kolevica

Përzgjedhur nga Bujar Meholli

Nga dashuri e parë

Gjithçka qe shuar shpejt.

Prej kohësh qenë dashur

Dhe qenë ndarë krejt.

Ai i vetëm mbante

Plot brenga në kraharor,

Ajo me tjetër ndante

Gëzimin e vet rinor.

Po ja, se ku papritur,

Kjo vjeshtë i bashkoi,

Kur digjej perëndimi,

Si jeta që u shkoi.

Në pyll, mes degë pishash,

Hyn dielli q’u përflak.

Ai mendon: Ç’u vyshk!

Ajo mendon: Ç’u mplak!

Ai s’i thosh dot – “Juve”

Ajo s’i thosh dot – “Ti”

Të fundmet lule vjeshte

Këputnin tok tani.

Do deshnin fortë të theshin

Plot gjëra përsëri

Dhe përsëri të qeshnin,

Po s’mundnin kurrsesi.

Asaj i dridhej zemra,

Atij i therrte fort…

Të heshtur krejt u ndanë,

Kurrgjë s’kujtuan dot…/KultPlus.com