Poezi nga Paul Eluard

Të dua për të gjitha femrat
Që kurrë s’i njoha
Të dua për të gjitha kohët
Që nuk i jetova
Për aromën e detit të gjerë
Dhe aromën e bukës së freskët
Për dëborën që dëjet
Për lulet që çelin më herët
Për kafshët e buta
Që njeriu nuk i tremb
Të dua ty për mua
Të dua për të gjitha femrat
Që aspak nuk i dua

Tek ti unë pasqyrohem
E shoh veten kaq voglan
Pa ty nuk shoh tjetërgjë
Veçse shkretëtirë pa anë
Midis së dikurshmes dhe të sotmes

Janë gjithë ato vdekje
Që i përballa pa pipëtime
Nuk kam mundur të thyej
Murin e pasqyrës sime
Më është dashur ta mësoj
Jetën fjalë për fjalë
Vetëm se si ta harroj

Të dua për zgjuarsinë
Që nuk më përket mua
Për shëndetin të dua
Kundrejt gjithçkaje që është veç trillim
Për këtë zemër të pavdekshme
Që mua nuk më përket
Ti që beson se je dyshimi
Vetëm arsyeja ti je
Ti je dielli që nxeh
E që mua më deh
Kur jam më trim se kurrë
Kur jam më trim se kurrë