Poezi e shkruar nga Drita Ademi.

Të kam pa andërr tuj u mërzitë për mu
tuj më dashtë mu
tuj qeshë me mu dashunisht.

Të kam pa andërr tuj hesht
ulun në nji bankë të një vjeshte tjetër
e malet me thinja e drita mbushte sytë e tu me ar.

Të kam pa andërr tuj të harru
si vdisje në mu, ngadalë, ata sy me ar
e thaheshin ata lisa e shterrej ai lumë
e qanin zanat për atë burrë
qi s`do të lindë n`mu ma kurrë.